RosaDelAmore, hayatın bana çok anlamsız geldiği, insanlardan uzaklaştığım, belki de kendimi bile sevmediğim bir dönemde doğdu.
Ama hikâyem güllerle çok daha eskilere dayanıyor. Henüz üç yaşındayken, anneme bir gül koparmak isterken ilk kez dikenlerle tanıştım; ellerim kanadı. O gün, acı ve güzelliğin bir arada var olabileceğini öğrendim.

Babamın bahçedeki gülleri sularken bana “20’ye kadar say” demesiyle, sabrı, beklemeyi ve doğanın ritmine saygı duymayı öğrendim. Gül, benim için sadece bir çiçek değil, çocukluğumun en derin derslerini fısıldayan canlı bir öğretmendi.

İlk sevgilime, babamın yetiştirdiği güllerden bir buket hazırladığımda anladım: Güller, kelimelerin yerine geçebiliyordu. Kendi yetiştirdiğim bir gülü anneme verdiğimde, sözcüklerle anlatamadığım her şeyi bir çiçekle anlatabildiğimi fark ettim.

RosaDelAmore’u kurmadan önce babamın şirketinde yaşadığım stres ve yoğunluktan kaçtım. Beş yıl boyunca görünürde hiçbir şey yapmadım. Ancak bu beş yıl, içimde bir arayışın, bir iç hesaplaşmanın yıllarıydı.
İşte o karanlık dönemin tam ortasında, güller tekrar karşıma çıktı.

Bu işe başlamamın en büyük sebeplerinden biri, Türkiye’deki çiçek sektöründe gördüğüm eksikliklerdi. Evimin bahçesini yeniden düzenlemek istediğimde, çocukluğumdaki o kaliteli gülleri bir türlü bulamamıştım.
O zaman kendi kendime, “Ben en güzellerini bulup yetiştireceğim,” dedim. Araştırmaya başladım; hem yerel hem de yabancı kaynaklardan derinlemesine bilgiler edindim.

Başlangıçta bu fikri kimseyle paylaşmadım.
Ben kararlarımı sessizce alır, başkalarının düşüncelerinden etkilenmeden ilerlerim.
RosaDelAmore da böyle doğdu.

Saksıda gül satma fikri de bu düşüncenin bir uzantısıydı.
Kesilmiş bir gül bana göre ruhsuzdu; bir bedel ödenip alınan ama bir daha yaşamayan bir obje.
Oysa saksıdaki bir gül canlıdır; büyür, açar, yaşar ve her açtığında bir anıyı, bir duyguyu yeniden canlandırır.
Saksıdaki bir gül, doğaya, emeğe ve zamana duyulan saygının sessiz bir sembolüdür.

RosaDelAmore, aynı zamanda Türkiye’nin betonlaşan, doğadan uzaklaşan şehir yapısına karşı bir duruştur.
Biz, yaşayan şeylerin unutulduğu bir dünyada, canlılığı savunuyoruz.
Saksıdaki bir gül, yalnızca bir çiçek değil; doğaya karşı işlenmiş suça verilen zarif bir cevaptır.

Bahçede geçirdiğim zaman, benim için bir terapiydi.
Zihnimdeki tüm karmaşalar kaybolur, sadece o anda kalırdım.
Zaten zihnimden kaçma isteğim, beni güllere götürdü.
RosaDelAmore, bu kaçışın içinde filizlenen bir anlam arayışıydı.

Bu yüzden RosaDelAmore herkes için değildir.
Bizim hikâyemiz, anlam arayanlar için.
Gülü sadece bir çiçek olarak görmeyen, ona bir duygu gibi, bir dost gibi bakanlar için.

Çünkü benim için gül, her zaman sadece bir çiçekten fazlası oldu.
Gül, hayatla ilişkim, hislerimin tercümanı ve sessizliğimin sesi oldu.

RosaDelAmore gülleri, köklerinden sökülmeden, özüne ihanet etmeden büyür.
Her biri bir karakter taşır.
Her biri, özenle seçilmiş bir yol arkadaşıdır.

Bu yüzden RosaDelAmore gülleri satılık değildir;
Onlar sadece doğru kalplere emanet edilir.

Ayhan için bu iş, hâlâ bir meydan okumadır.
Ucuzun sahiciliği ezdiği, kalitesizin kurnazlıkla övüldüğü bir dünyada
“Ben böyle yapmayacağım,” demenin adıdır RosaDelAmore.

Ve bu yolculuk artık sadece onun değil;
Eğer siz de hayata dokunurken zarafeti, sadeliği ve derinliği seçiyorsanız,
RosaDelAmore zaten çoktan kalbinizde yerini almıştır.